Ik heb een Brammetje Baas in mijn praktiijk,of liever gezegd;
Ik HAD een Brammetje Baas in mijn praktijk !!!!
Want sinds de start van de reflexintegratie, anderhalve maand geleden, is er van de onrust in het lichaam, onrust in de schoolbank, en slechte concentratie en focus, geen sprake meer. Wat nu helder in beeld komt is een intelligent mannetje wat zijn werk afkrijgt en dat ook nog eens goed en zorgvuldig doet.
We kennen de film Brammetje Baas natuurlijk allemaal. Zo niet, dan is het zeker een must voor iedere ouder met een kind wat “anders” is, of voor de leerkracht die leerlingen heeft waarbij “het wel inzit, maar er niet uitkomt”.
Creatieve denkers, sterk in verbanden leggen, oplossingen weten voor problemen die niet voor de hand liggen, maar oh zo goed bedacht zijn. Kortom niet standaard.
De tekst die Jochem Myer voor deze film gemaakt heeft, vertelt het allemaal. En als je dit naast de kennis legt over Reflexintegratie/storende reflexen/ neuromotorische onrijpheid, dan zie je de storende reflexen uit de tekst springen.
Zo kwam mijn Brammetje ook binnen. Op school wilden rekenen taal en lezen niet goed lukken. En laten we het maar niet hebben over concentreren…..dat was al helemaal niet te doen !
De juf zat met haar handen in het haar en in overleg mocht mijn Brammetje koffie of thee voor haar halen als de onrust te groot werd. De onrust nam niet af, dus na overleg met de ouders mocht hij ook meerdere keren per dag een paar rondjes over het schoolplein rennen.
Dit was nog niet voldoende, dus werden de schoolbank en de stoel aangepast. De stoel compleet met rond wiebelkussen om de extra bewegingen wat op te vangen. Helaas geen verbetering. En eigenlijk moet ik zeggen; natúúrlijk geen verbetering, omdat de reflexen de storende factoren zijn, en deze de veroorzakers van de onrust in hoofd, lichaam en gedrag zijn.
Na mijn lezing in november jl. meldde moeder haar Brammetje bij mij aan.
Al snel werd duidelijk dat de bevalling zeer stressvol was geweest voor dit kind. Ik kon uit het intakegesprek sowieso de reflexen TLR, STNR, Spinal Perez, Spinal Galant, ATNR, Bonding en voetreflexen zo al herkennen als stoorzenders. Veel van deze reflexen zijn noodzakelijk voor een goede gang door het geboortekanaal, of worden bij deze gang door het geboortekanaal getriggerd om later in het eerste levensjaar, te helpen bij het komen tot kruipen. Kruipen had Brammetje dus ook overgeslagen, want als je hoofd steeds gestoord wordt tijdens het optillen ervan, is kruipen niet leuk.Dan schuif je liever op je billen naar je beoogde doel. Vandaar de automatiseringsproblemen bij rekenen, het onthouden van (spellings)regels en het achterblijven van executieve functies.
Als het lichaam zich niet goed kan organiseren (doordat er continu verstoringen optreden door impulsen van de reflexen), dan kun je ook je gedachten en handelingen niet goed organiseren. Dingen (complex of niet) op volgorde doen en overzicht houden, is onmogelijk. Als je meerdere malen je figuurlijke neus stoot, wordt je ook nog eens onzeker en wordt stress ook nog een belangrijke negatieve factor.
Dit zag je duidelijk terug in het gedrag van Brammetje; de kleinste details werden waargenomen en ultra- ver uitvergroot. Bijvoorbeeld het fronsen van de wenkbrauw van de juf, of; het ene woordje waar de klemtoon net anders lag, of; de plaats van de plant in de vensterbank die was gewijzigd…. Niets ontging hem, iets wat zeer vermoeiend is omdat het zo ontzettend veel energie kost en wat tegelijkertijd aangeeft hoe laag het zelfvertrouwen en gevoel van veiligheid was.
Ook bij mij in de praktijk zag ik dat de eerste sessies terug. Al mijn handelingen werden minitieus gevolgd en er werd steeds gevraagd wat ik nu ging doen, waarvoor het was. Ogen wijd open, continu beweging in het lijf en steeds praten en vragen.
Vanaf de 3e sessie treden de veranderingen nu zichtbaar op. Zowel bij mij, als thuis als op school. Toen “Brammetje” deze week weer voor een sessie (4e) kwam, had hij zijn ogen al snel dicht op de tafel. Rust. Overgave. Laat maar komen.
Thuis is hij vrolijker, rustiger, kan langer spelen, zichzelf vermaken en kan zich veel beter uitdrukken (niet meer zoekend naar woorden).
En op school ? De juf vertelde “Brammetje” zijn moeder, dat hij al twee weken geen koffie meer hoeft te halen en de rondjes om het schoolplein zijn verleden tijd. Daarnaast kan hij al langere tijd rustig aan zijn tafeltje werken en heeft binnen de gestelde tijd zijn werk af.
Zo komt mijn Brammetje- af óók aan de maximale onderwijs-tijd…
