In mijn praktijk zie ik regelmatig (jonge) kinderen die een ontwikkelingsvoorsprong hebben en/of hoogbegaafd zijn. Zij hebben zichzelf al leren lezen in groep 1, beheersen alle letters al of rekenen al. Daarnaast zijn deze kinderen vaak erg gevoelig voor sfeer en zijn beschouwend. Toch worden deze kinderen en hun ouders vaak niet begrepen en niet serieus genomen. Kinderen raken gefrustreerd en gaan kinderlijk, clownesk of afwijkend gedrag vertonen of krijgen psycho- somatische klachten. Ouders hebben, als ze deze zorg delen met de leerkracht, zeer regelmatig het gevoel dat ze als lastige ouders gezien worden, of “weer zo’n ouder” die denkt dat zijn kind hoogbegaafd is.
Als we hiermee doorgaan, groeit de groep thuiszittende kinderen alleen maar en hebben we straks nog meer kinderen met een zogenaamde diagnose of gedragsproblemen. Bij kinderen met een disharminisch profiel is het goed om te werken aan de rijping van het zenuwstelsel, waardoor de discrepanties minder groot worden. Op school moeten we ouders veel serieuzer nemen en deze categorie kinderen eens echt gaan erkennen.