WEER DANSEND DOOR HET LEVEN; “MNRI VERANDERDE MIJN LEVEN IN ZIJN TOTALITEIT”
Hoe een 25 jarige vrouw haar leven nu zelfstandig kan leven, na ernstige gezondheidsklachten door ziekte van Lyme, CVS ME (vermoeidheidssyndroom) en fibromyalgie. Na een behandeltraject zijn de gezondheidsklachten nu nihil.
Deze week vierden we ons 1 jarig verbond. Dat wil zeggen; Een jaar geleden startten we een traject MNRI. Dit in verband met ernstige gezondheidsklachten veroorzaakt door een in 2015 vastgestelde ziekte van LYME, in 2014 vastgestelde fibromyalgie en in 2013 vastgestelde ME/CVS. Deze drie aandoeningen zorgden voor zware vermoeidheid, pijnlijke en steeds minder functionerende gewrichten en spieren, zware hoofdpijnen, moeite met concentreren, allergieën, voedselintolerantie,Scoliose, last van reisziekte, problemen met de spijsvertering en een prikkelbare darm.
Deze ernstige gezondheidsklachten beperkten deze jonge vrouw zo in haar alledaagse leven, dat zelfstandig functioneren en wonen niet mogelijk waren. Zij woonde nog steeds thuis, omdat de energie er domweg niet was om zelf te koken, te wassen en normaal van het leven te genieten. Ook dansen, wat ze het liefste doet, was moeilijk uit te voeren, deed pijn aan gewrichten en spieren en kostte veel extra energie. In sociale situaties, moest ze zich voortijdig terugtrekken omdat er dan totale overprikkeling optrad.
Op jonge leeftijd al zo aan handen en voeten gebonden zijn, doet natuurlijk ook wat met je mentale gesteldheid. Je gaat aan jezelf twijfelen, je durft steeds minder te ondernemen en ontwikkelt faalangst. Ons mensenbrein is zo slim dat we automatisch compensaties gaan bedenken, om ons toch maar staande te houden in de maatschappij. We zetten nog een tandje extra bij om aangehaakt te blijven in het leven, want je bent tenslotte jong en de wereld ligt aan je voeten. Toch ???
Niets was minder waar. Als je ene gat van de eerste compensatie met de andere moet vullen, wordt een juk van compensaties. En als we teveel emmers aan dat juk hangen, buigen we eerst en barsten we tenslotte. Er was zelfs letterlijk sprake van buiging; een scoliose (zijwaartse buiging/afwijking) in de wervelkolom. Deze afwijking heeft tot gevolg dat de spieren niet evenredig belast worden, bepaalde spiergroepen overbelast worden en het lichaam meer energie nodig heeft om met de zwaartekracht om te gaan. Als we onvoldoende energie in onze energiesystemen hebben, gaat ons lichaam wederom compenseren, door stresshormonen toe te voegen. Onder andere adrenaline en cortisol worden in verhoogde mate aangemaakt om ons op de been te houden.
Stresshormonen zouden vooral aangemaakt moeten worden in echte stress of noodsituaties; en dat zou af en toe moeten zijn. Als dit echter meer regel dan uitzondering wordt, dan gaat het goed mis in verschillende systemen in ons lichaam. Zowel energiesystemen, als immuunsysteem, als zenuwstelsel raken aangetast door dit continu hoge niveau van stresshormonen. We “wennen” aan dit verhoogde niveau van stresshormonen, ervaren niet meer bewust dat we een stressreactie hebben en denken bijvoorbeeld dat dit nu eenmaal bij ons karakter hoort. Niets is minder waar.
Doordat er steeds meer stresshormonen worden aangemaakt, raken energiesystemen op den duur uitgeput. Daarnaast is het gevolg van chronische stress op het lichaam dat de myeline-laag rondom zenuwbanen steeds verder wordt aangetast, waardoor de prikkeloverdracht en geleiding steeds minder vlot gaat verlopen. Hierdoor moeten steeds meer energie gaan steken in alledaagse zaken.
Deze dagelijkse dingen gaan steeds meer moeite kosten en meer complexe taken krijgen we steeds minder gemakkelijk georganiseerd door deze myeline aantasting. Hierdoor worden we onzeker en soms angstig omdat je niet of moeilijk kunt terugvallen op geautomatiseerde handelingen. Daarnaast gaat het lichaam zo uit balans raken dat er verzuring optreedt, met als gevolg pijnlijke spieren en gewrichten. Vatbaarheid voor ziekte, blessures, psychische overbelasting, burn- out of depressie en dergelijke liggen op de loer.
Dit uitte zich bij mijn cliënte met ME/CVS (Chronisch Vermoeidheids Syndroom) en fibromyalgie. Daar bovenop kwam nog een vaststelling van de ziekte van Lyme, die de al aanwezige klachten versterkte. Bij een leeftijd van 25 jaar horen in principe geen zaken als; afhankelijk zijn van de hulp van je ouders en daardoor bij je ouders moeten blijven wonen. Je wilt erop uit, stappen met vrienden, de wereld verkennen, op eigen benen staan, een leuke baan vinden en kunnen uitoefenen, jezelf leren kennen en een sociaal leven opbouwen. Dit waren allemaal zaken die in het geval van mijn cliënte een grote uitdaging waren.
Hoe mooi is het dan als je m.b.v. MNRI, al deze zaken ziet en voelt veranderen. In de eerste sessies hebben we aandacht besteed aan rust in het zenuwstelsel en daardoor konden we bouwen aan een gevoel van veiligheid. Dit komt doordat de hersenstam door de oefeningen, de zintuigelijke prikkels beter kan gaan filteren. Minder relevante informatie wordt niet meer doorgespeelt naar de hoger gelegen hersengebieden. Er is dus geen overvloed aan informatie meer die verwerkt hoeft te worden door het brein. Dit houdt in dat je meer focus kunt houden op de zaken die echt belangrijk zijn en er meer ruimte ontstaat voor andere dingen die belangrijk zijn.
Daarnaast zorgt een meer efficiënte prikkelverwerking (lees: een normaal functionerende hersenstam) voor een juiste waarneming van je omgeving. Overmatige reactie vanuit de hersenstam zorgt voor overmatige protectie van jezelf en vertaalt zich in primaire reacties (vluchten, vechten, bevriezen), die door een stimulus uit de omgeving ontstaan. Deze reacties vinden op onbewust niveau plaats en worden veroorzaakt door onze overlevingsreflexen. Deze overlevingsreflexen hebben ons hele leven lang een functie; zij helpen ons om in een echte noodsituatie te overleven. Bij een persoon die in mentale en fysieke balans is, zal deze reflex alleen op het moment van nood helpen; om na het incident de normale draad weer op te pakken.
Bovenin de hersenstam ligt het Recticular Activating System (RAS). Dit RAS filtert alle binnenkomende zintuigelijke informatie normaal gesproken. Belangrijke informatie wordt doorgestuurd naar de hoger gelegen hersengebieden om verwerkt te worden en minder/onbelangrijke informatie wordt niet doorgestuurd, zodat we daar ook niets mee hoeven. Als dit filter niet goed werkt, worden diverse zintuigelijke prikkels doorgestuurd, met alle gevolgen van dien. We komen hierdoor in een staat van overprikkeling. Op overprikkeling kunnen we weer verschillend reageren; Of we worden druk, drukker, drukst (vechten), of we worden stil en trekken ons terug (vluchten), of we gaan op slot en zijn nergens meer toe in staat (bevriezen). Oefeningen vanuit het MNRI programma werken doelgericht op verbeterde/normale werking van dit RAS.
Een vervelende bijkomstigheid van een overactieve hersenstam (buiten een èchte noodsituatie) is dat deze leidend wordt over de andere hoger gelegen hersengebieden. Dit betekent dat je steeds onbewuste stressreacties hebt op verschillende normale situaties. Door deze stressreacties maken we ook nog eens onnodig veel en vaak stresshormonen aan. Deze aanmaak van stresshormonen, put andere energiesystemen uit en tast de myeline laag rondom de zenuwbanen aan. Hoe minder myeline rondom de zenuwbanen, hoe trager de prikkelgeleiding tussen de hersenen en rest van het lichaam.
Door die vertraagde prikkelgeleiding, moeten we meer energie verbruiken om dezelfde dagelijkse activiteiten voor elkaar te krijgen. Hoe langer en vaker we in opperste staat van paraatheid zijn, hoe slechter het zenuwstelsel zijn werk kan doen en hoe meer energie we verbruiken. Energiesystemen raken op den duur uitgeput, waardoor we diverse klachten krijgen, aandoeningen ontwikkelen en minder weerstand krijgen tegen (chronische) ziekten en infecties e.d.
Zo ook bij mijn cliënte. Door het Chronische Vermoeidheid Syndroom (CVS) Myalgische Encefalomyelitis (ME), was zij niet in staat om zelfstandig te wonen. Hieronder de omschrijving van deze aandoening:
Myalgische encefalomyelitis (ME) betekent met spierpijn (myalgie) gepaard gaande ontsteking van ruggenmerg (myelitis) en/of hersenen (encefalitis).
Patiënten ervaren een invaliderende, op inspanning volgende lichamelijke en mentale vermoeidheid, spierpijn, griepachtige malaise, abnormale uitputting die niet verdwijnt door slaap, en andere symptomen waaronder verlies van concentratie en korte-termijn-geheugen, slaapstoornissen, dyslexie, balansverstoring, gevoeligheid voor licht en lawaai alsook alcoholintolerantie, stemmingswisselingen, zicht- en maagproblemen – de symptomen wisselen en fluctueren. (Bron: Wikipedia)
Daar bovenop kreeg zij ook nog te maken met de ziekte van Lyme, slikte veel medicatie om de (pijn) klachten te onderdrukken.
In mei 2016 zijn wij gestart met MNRI behandeling, waarbij zij eens in de 3 weken in mijn praktijk kwam. Al na de eerste keer ervoer zij duidelijk meer ontspanning en naarmate het traject vorderde namen de klachten als vermoeidheid, gewricht/spier/buik en hoofd- pijn, steeds verder af. De medicatie die zij slikte voor Lyme en CVS ME hoefde zij niet meer te gebruiken en tot op de dag van vandaag is dat nog steeds zo. Pijnmedicatie heeft zij ook niet meer nodig tot op heden.
Haar energieniveau nam zodanig toe dat slapen overdag niet meer nodig is en ze zich ten volle kan richten op haar dansopleiding. Haar zelfvertrouwen nam enorm toe en ze kan nu door het toegenomen energieniveau, ook haar sociale leven beter oppakken. En als klap op de vuurpijl heeft ze nu net de sleutel van haar eigen appartement in ontvangst kunnen nemen. Want zelfstandig wonen en leven is nu daadwerkelijk mogelijk geworden.
Toen ik haar vroeg wat MNRI voor haar had betekent zei ze geëmotioneerd : “ALLES; MNRI heeft mijn leven in zijn totaliteit veranderd”.
Daar werd ik even stil van……